πήχυιος

-υία, -ον, Α

1. πηχυαίος, με μήκος ή ύψος ενός πήχυ («πήχυιος βόθρος», Απολλ. Ρόδ.)

2. (μτφ. για χρόνο) λίγος, μικρός («πήχυιος χρόνος» — ελάχιστος χρόνος, Μίμν.)

3. (το ουδ. εν. ως επίρρ.) πήχυιον

σε απόσταση ενός πήχυ («ἐρετμὰ πήχυιον προύχοντα» — κουπιά που εξέχουν σε απόσταση ενός πήχη).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πῆχυς + κατάλ. -ιος].